ნატო ინგოროყვა

შენ თქვი: აქ ერთფერია.

მე გითხარი: მოდი, გავაფერადოთ.

ჩვენ - ავჭრელდით.

ამ სიჭრელემ თვალი მოსჭრა

ჩემიანებს,

შენიანებს

და მათ,

ვინც მხოლოდ ორ ფერს ხედავდა.

შენ თქვი: სეზონურია ყვავილების სიყვარული.

მე გითხარი: ისინი არ ჭკნებიან ახალი ყვავილების მოსაყვანად.

ვერ დავუდექით საკუთარ თავს მაშინ თავდებად.

ჩვენ გავაჩუქეთ სიტყვა - მიყვარხარ,

როცა იგი თავად არ გვქონდა.

შენ თქვი: ვიცხოვროთ წიგნის გმირებივით.

მე გითხარი: მათი ამბები უფრო გულწრფელია, ვიდრე დამწერი.

და ვაღიარეთ: როცა მოვკვდებით, ის ვიქნებით, ვისაც უმართლებს.

შენ თქვი: უნდა მოგეხვიო.

მე გითხარი: ზურგიდან უფრო იოლია.

ტყუილი ფეხის წვერებზე დგება.