უკან დაბრუნება

სარკმელი

ხსოვნა - მოსაწყენი გამოცდილებაა,

არაფერია იქ ნედლი და მოულოდნელი.

დაცულია სიტყვისგან - რისკი.

ნანგრევების ქვა

შეყვარებულია წარსულზე და

ვერ თავისუფლდება მისგან.

აქ იყო დრო,

დარჩა - ადგილი.

არ იწმინდება ფიქრი

მტვრის ფენებს შორის,

შარშანდელი და დღევანდელი.

ამოგხედავენ მობეზრებული ნივთები შიშით.

აქ იყო კარი.

დარჩა - ფანჯარა.

და როცა კარგავ, გიხარია,

რადგანაც გჯერა: ეს უკვე მოხდა.

ვერ იხანგრძლივებს ჩასაფრება ნეტარებას.

ესაა მეხსიერების თვისება -

მოჰყვები თავიდან თუ ბოლოდან,

მაინც არაფერი იცვლება.

უკან დაბრუნება