ნუ მეტყვი. მომწერე.
უკვე ადვილია სიტყვებთან.
შეგიძლია მონიშნო,
წაშლამდე ფერი შეუცვალო,
აკრობატივით საითაც გინდა, იქით გადასვა.
ისწავლეს სიტყვებმა - მორჩილება
და გვასწავლეს:
რომ სიკვდილი სხვისი გამოცდილებით
და სხვისი ხელით -
გვიადვილდება.
რომ მანძილი
მონიშვნიდან სიტყვა ”წაშლამდე” –
მცირეა,
რომ დროებითი მეხსიერება
მხოლოდ იმდენ ხანს შეგინახავს,
რა დროც ამ სიტყვამ,
შენთან ერთად გაატარა.
გრძნობენ სიტყვები:
სანამ გზაშია,
სიკვდილიც მასთან ერთად მგზავრობს.
ჩვენ:
ვკეცავთ გზას,
ნიშნებად ვტოვებთ ლექსებს
და ვფიქრობთ:
დროის გარდა,
ნეტავ უკან კიდევ ვინ მოგვდევს.
აღსარებაა თვითმკვლელობა,
ფიქრმა იცის გადაყოლება.
ხიდია - ბეწვის.
გაწყდა.
ნატო ინგოროყვა – © 2013. ყველა უფლება დაცულია.