DELETE

Не кажы, толькі пішы мне.

Лягчэй з напісаным.

Можаш вылучыць колерам,

а потым выдаліць,

як акрабата, перакінуць, куды захочаш.

Словы набраліся паслухмянасьці.

Яны сьведчаць,

што сьмерць з чужога досьведу

і сьмерць ад чужой рукі –

нашмат лягчэйшая;

што паміж вылучэньнем слова

і яго выдаленьнем

адлегласьць мізэрная;

што апэратыўная памяць захоўвае слова на столькі,

колькі часу яно

было разам з табой.

Словы адчуваюць:

пакуль ён вандруе,

сьмерць спадарожнічае яму.

Мы

складаем дарогу,

пакідаем вершы, як знакі,

і думаем:

хто яшчэ йдзе за намі,

акрамя часу?

Споведзь – тое ж самазабойства,

і свае думкі цягнуць цябе ў дрыгву.

Дарога вядзе

да абрыву.

მთარგმნელი:ალესია ბაშარიმოვა